Ieder verhaal behoort een eind te hebben. Dus laat ik ook nog even de dag van onze terugreis beschrijven.

Als om 6 uur de wekker gaat is het al een beetje licht. En de heel is weer helder. Een douchep en uitchecken. Net als we nog even willen gaan zitten (we hebben besloten op het vliegveld iets te eten) staat onze chauffeur voor het raam.

We zetten onze spullen in de auto en stappen in. Hij kijkt wat schielijk om zich heen en wij voelen natuurlijk wat er aan de hand is. Wij zijn alledrie op tijd en als Jessica al zou komen is ze nu te laat. Gas, GAS, gaan !! En ja hoor. Hij rijdt weg. Het is al erg druk op de weg, maar we rijden zonder problemen door. Om ongeveer kwart voor acht zijn we er en (leuk detail) net als we voor de vertrekhal aankomen gaat de telefoon van de chauffeur. Normaal neemt hij alle telefoontjes op. Deze keer kijkt hij wie het is en ... doet de telefoon weer in zijn broekzak. Ik denk dat wij wel weten wie er belde. Het fijne zullen we nooit weten en dat is wel leuk.

De terugvlucht gaat geweldig. Een half uur te laat vertrokken, maar netjes op tijd op Schiphol. Bij het uitstappen heeft Vlado nog wat woorden met een “dame” die hem ervan beschuldigt een van haar duty free tasjes te pakken uit het bagagecompartiment. Natuurlijk, zij waren ook de enige (op nog driehonderd passagiers na) met een geel duty free tasje van Beijing Airport. Pfff. Lekker, we zijn weer in Nederland.

Na de duizenden kilometers die we dan hebben afgelegd, blijkt de trein naar Rotterdam juist dit weekend weer anders dan normaal te gaan. Overstappen of een stuk met een bus. Hoe is het mogelijk!

Tot de volgende trip?!