Na een drukke nacht (maar zoals gezegd heb ik daar niets van meegekregen) komen we om precies 06.30 uur aan op het Station van Ulaan Baatar. Aardedonker. Ulaan Baatar ligt op zo'n 1400 meter hoogte en is 'de koudste hoofdstad ter wereld'. Ulaan Baatar betekent 'Rode Held' en is een nieuwe stad. Er wonen om en nabij de 1,5 miljoen mensen (in heel Mongolie nog geen 4 miljoen).

Na een paar minuten komt er een klein vrouwtje aanhollen (jaja, beetje te laat). In no time zijn we op weg naar een flappentap om geld te pinnen en naar een restaurant voor het ontbijt. Het is trouwens behoorlijk fris.

We zijn iets te vroeg bij het restaurant, dat pas om 7 uur opengaat. Maar als we dan eindelijk binnen zijn is het een prima plek. Heerlijk gegeten - warm ontbijt (Engelse inslag). Daarna meteen weer aan de bak:

Eerst naar het Sukhbaatarplein. Het centrale plein van Ulaan Baatar. Hier vinden alle festiviteiten plaats en hier staan de belangrijke gebouwen, zoals het parlement (met Djenghis Kahn standbeeld, geflankeerd door zijn zoon en kleinzoon, allemaal in steen op een stoel voor het gebouw. Verder is het standhuis aan dt plein, theaters, kortom alles wat er een beetje toe doet. Eigenlijk hoort hier nog een beeld van een ruiter te staan, maar dat was in de renovatie. Dus, helemaal weggehaald en komt weer terug als het klaar is. De parlementsgebouwen waren overigens ook net klaar na een tweejarige renovatie. Is wel heel fraai geworden. Sukhbaatar is de vader van het land en waarschijnlijk is het plein naar hem vernoemd.

Volgende stop was het boeddistische Gandan-klooster. Het enige klooster dat de tijd van het socialisme heeft overleefd. Onze gids legt uit wat alle tekens en figuren betekenen en we wonen het begin van de kloosterdag bij. Het is een schitterend complex en we zijn onder de indruk van de mooie kleuren, imposante tempels (4 stuks) en de toch wel erg jonge en oude monikken. We leren al snel dat de monikken met de gouden hoofddeksels de hoogste functies bekleden en dan zakt het af naam zilver en brons. Om 9 uur worden twee jonge monikken een soort uitkijktoren opgejaagd om op ceremoniele toeters de 'dienst' aan te kondigen. Heel indrukwekkend. Vervolgens verschijnen er naast de monikken veel bezoekers. Voor negen uur mochten we de tempel niet aan, dus we schuiven nu aan bij het begin van het gebed. Er worden gezamenlijk citaten geciteerd. Heel rustgevend, alhoewel daar op de vroege ochtend weinig voor hoeft te gebeuren. Terwijl dit allemaal bezig is komen en gaan mensen en wordt er onderling ook gepraat. Allemaal geen probleem. We maken een ronde door de tempel en gaan verder. We zien tientallen gebedsmolens (eraan draaien) en levenswielen (drie keer een ronde lopen onder het citeren van Omani padme hum).
Aan alles doen we natuurlijk mee. Let op: tempels altijd met je rechterbeen eerst betreden en het laatste stukje achteruit eruit. Let op de lage deurtjes en af- en opstapjes.
Een enorm groot standbeeld is in twee jaar gebouwd nadat het oorspronkelijke vernietigd was. Dit staat binnen en is omringd door honderden kleine buddha's en tientallen gebedsmolens. Het beeld (goudkleurig) is zeker 18 meter hoog. Uiteraard mochten we foto's maken (tegen betaling ...).

Net buiten het klooster staat een paal (nog van het oorspronkelijke klooster) waar je een wens kunt doen.

Op het plein voor het klooster zijn heel veel duiven. We kopen een zakje rijst en voeren de duiven.

Dan duiken we het busje weer in om een ger-tentenwerkplaats te bezoeken. Het frame van een ger is helemaal van hout gemaakt en overtrokken met huiden. Het is leuk om te zien hoe enerzijds het groffe werk door de mannen wordt gedaan. En de dames met veel plezier het fijne schilderwerk voor hun rekening nemen.
Op het moment van ons bezoek waren ze bezig met een speciale bestelling vanuit Engeland om een blauwe ger te maken. Normaal gesproken zijn de traditionele kleuren oranje, met versieringen in rood, blauw en groen. (zie foto's).

We worden naar het hotel gebracht, checken in en zijn een uurtje later weer op pad. Kast van een hotel met een zeer grote kamer, prachtig ingericht. Twee nachten hier voor de boeg in een kamer op de elfde etage die (natuurlijk) een prachtig uitzicht heeft. Hoewel de dag een beetje druilerig, sneeuwerig, reggenachtig is, kunnen we toch ver kijken.

Aangezien op maandag de musea dicht waren, hadden we weer een aangepast programma: volgende stop is het Zaisan-monument. Een monument geschonken door Rusland om de vriendschappelijke betrekkingen tussen Mongolie en Rusland te bevestigen. Het is ook een plaats om de overledenen van verschillende oorlogen te herdenken. Het busje brengt ons tot ongeveer de helft en de trap die volgt lopen we hijgend en puffend op. Eenmaal boven hebben we een geweldig uitzicht op de stad. Van bovenaf zien we ook de 'Grote Boeddha' die (je raadt het al) ook in revisie is. Wel zichtbaar, maar niet toegankelijk.

We horen dat de huizen die in de buurt (beneden) deze plaats liggen heel duur zijn omdat ze in een 'beschermde'omgeving liggen. Er staat een hek rond de wijk die dus waarschijnlijk bewaakt wordt.

Terwijl we naar beneden lopen komen we een groep Zuid-Koreanen tegen, die op weg zijn naar boven. In het voorbijgaan wordt hen duidelijk dat we Nederlanders zijn en hun enthousiasme over Guus Hiddink geeft ons genoeg informatie over hun identiteit. Sport verbroedert!

Op weg naar een Sjamanistische Heilige Plaats komen we een kudde paarden tegen. Prachtig in deze omgeving. Bij de Heilige Plaats zien we ze weer. Levert een heel mooi plaatje op. De heilige plaats wordt gekenmerkt door houten palen, tegen elkaar gezet in de vorm van een tent, waar gekleurde, maar voornamelijk blauwe (kleur van de lucht) linte aan hangen. Verder een aantal vuurplaatsen, waar offers zijn gebracht.

Tussen de middag lunchen we in een BBQ restaurant. Dit was al aangekondigd, maar we waren toch verbaasd. Het bleek een restaurant te zijn waar we zelf de ingredienten konden pakken die vervolgens op een plaat voor ons werden geroerbakt. Salade-bar erbij, soep, drankjes, van alles. Ik zag me eigenlijk al vanaf dag 1 de meest vreselijke dingen uitproberen, maar ... so far so good.

Na de lunch vertrekken we naar markt. Heel erg groot. Dit stond eigenlijk op het programma voor morgen, maar... op dinsdag is de markt dicht. Alhoewel we door onze onvolprezen gids even op het verkeerde been zijn gezet m.b.t. de waarde van een Tugrit (Euro's zijn nou eenmaal geen dollars) vallen de prijzen ons toch wel tegen.

We worden terug naar het hotel gebracht en om half zeven worden we geacht weer present te zijn voor het diner. Weer bij Zing (waar we ook hebben ontbeten).

De 1,5 miljoen inwoners kan Ulaan Baatar niet aan. Het vervoer is abominabel. Met de auto is er bijna geen doorkomen aan. Vanochtend heel vroeg was het geen probleem maar gedurende de dag is het uitsluitend aansluiten, tussen dringen, toeteren en veel, veel luchtverontreiniging.
Natuurlijk niet uitsluitend door de auto's. We horen dat er op heldere dagen een sluier van smog in de stad hangt. We hebben ook al wat mensen met mondkapjes gezien. Toch zou het leuk zijn als we morgen mooie weer hadden. Afwachten maar.

Avondeten bij Zing was zo goed als het ontbijt: Super. (Europees).

's Avonds zoeken we nog even een restaurant in het hotel op waar WIFI is.