Bedankt voor jullie leuke reacties!!

Een stralende zon en een heldere dag. Prachtig uitzicht vanuit de hotelkamer, waar we heerlijk hebben geslapen.

Om 9 uur aan het ontbijt, want om 10 uur begint het programma weer.
Een andere jongedame helpt ons en zij heeft wel een Engelse menukaart kunnen bemachtigen. We kunnen dus redelijk relaxt kiezen. (Ik ga voor de pancakes, Vlado stort zich weer op de eieren met spek). Als we, zoals gisteren, de boter en extra koffie willen afrekenen. Is dat natuurlijk niet nodig. We zijn niet verbaasd.

We zorgen dat de bagage klaar is en om klokslag 10 uur worden we door Anna opgewacht bij de receptie. Voor vandaag staat een ritje langs het Baikalmeer op het programma (kan ook niet anders) en een bezoek aan het openluchtmuseum Taltsi. Onze chauffeur is weer de onvolprezen Vladimir.

Eenmaal op weg komen nog even wat feitjes van het Baikalmeer te sprake (hier nog even voor diegenen die toen het onderwerp op school behandeld werd ziek waren):

Het Baikalmeer is het diepste meer ter wereld. Het diepste punt is 1637 meter en het bevat ca. 20% van al het aanwezig drinkwater op de wereld. Het Baikalmeer zou 35 jaar lang onze planeet van drinkwater kunnen voorzien. Het is ook het oudste meer ter wereld (50 miljoen jaar geleden ontstaan). In de wintermaanden kan het tot een diepte van 3 meter bevriezen (temperaturen in Siberie varieren van -40 tot +40 graden Celsius). Bijgeloof: waneer je een hand in het water van het Baikalmeer steekt zul je een jaar langer leven. Twee voeten leveren je 5 jaar op en een stukje zwemmen: + 25 jaar.

Tijdens de rit passeren we ook een vroegere locatie van een vroeger Sovjetkamp (concentratiekamp/de Goelag=huiswerk voor morgen). Oorpronkelijk waren ze gebouwd om de industrialisatie te versnellen. Ondanks aantoonbare folteringen en moorden werd het economisch rendement van de gevangenen. Nog een verhaal afkomstig van Anna: een tegenwoordige buurvrouw van haar in Irkutsk kocht jaren geleden vis (in West Rusland). De vis was verpakt in een Italiaanse krant. De krant werd door haar weggegooid en zij werd opgepakt en naar Siberie gestuurd. Zij is, uit angst om haar familie, nooit meer naar Rusland teruggegaan aan het einde van haar straftijd. Ongetwijfeld is dit maar een van de vele verhalen.

We rijden verder door de prachtige omgeving en komen na een korte rit bij het openluchtmuseum aan. We zien huizenbouw (alles in hout, zonder spijkers) vanaf de 16^e eeuw, zoals die in Siberie werd gebruikt. Erg indrukwekkend om te zien. Het ligt aan het meer en dus in een geweldig omgeving. (echt de moeite waard om even naar de foto’s te kijken). Rodrigo, if you ever read this: I posted the pictures under “Baikalmeer”.

Na dit bezoekje (zeer de moeite waard en aanbevelenswaardig) op weg naar Irkutsk. Hier zullen we een nachtje blijven (hotel Victory) en dan morgenochtend in alle vroegte weer de trein in. Nu maar voor zo’n 24 uur.

Terwijl we Irkutsk binnenrijden krijgen we natuurlijk weer de nodige informatie. Irkutsk heeft nog veel van de oude houten gebouwen (traditionele bouw). Irkutsk is de hoofdstad van Siberie.

De grond van Irkutsk-centrum begint steeds duurder te worden omdat er gebouwen/kantoren gebouwd moeten worden. Het gebeurt dan ook nogal eens dat er ineens huisjes in brand staan. Om dit soort zaken te voorkomen wordt het zakencentrum verplaatst naar een van de buitenwijken zodat de oude stadskern in tact blijft.

Afscheid van Anna (en uitwisseling van souvenirs) en Vladimir. Vladimir zien we morgen weer terug voor de transfer naar het station. Bij het inchecken in het hotel spreken we af dat we om kwart voor vier ( ...) gewekt worden en een lunchbox meekrijgen. Geregeld.

We hebben in Irkutsk de stad doorgewandeld, met name de winkels. Ongelooflijk hoeveel kleine winkeltjes met dezelfde spullen in een groot overdekt winkelcentrum zijn ondergebracht. En echt alles is er.
In een ander overdekt centrum is een markt met verse producten ingericht. Hier kopen we brood, vleeswaren en water voor de treinreis morgen.

In een eetcentrum maken we kennis met een Nederlander (met I-pad) die daar een wireless plek gevonden heeft. Hij maakt dezelfde trip als wij, blijf vervolgens alleen nog een maand in China. Hij heeft een stukje samengereisd met een Francaise. Die liep gisteren in het winkelcentrum te filmen/foto’s te maken en ineens werd haar camera uit haar handen gegrist. Ze gilde hard, waarop een van de omstanders de man letterlijk en figuurlijk in de kraag vatte. Het enige dat hij overhield was de jas van de dief. Vervolgens zette onze Nederlander de achtervolging in een achterhaalde de man en de camera. Einde verhaal.

Eigenlijk gaat het aan de lopende band zo: we komen veel jonge mensen tegen die tot Beijing dezelfde route en min of meer dezelfde stops volgen als wij, maar die dan nog een half jaar of zelfs een jaar verder gaan. Bofkonten!

Na wat uitwisseling van informatie gaan we weer op pad.

Bij terugkomst in het hotel eindelijk de blogs, facebook, hyves, etc. kunnen nalopen. Prima verbinding.

’s Avonds in het hotel gegeten. Super bediening. Aardige vrouw die ons hielp en goed engels sprak.
Voor het hotel staat een bodyguard. Geeft wel een veilig gevoel. Ondanks heel veel waarschuwingen van iedereen hebben we nog niets naars zelf meegemaakt.

Ook hier is het zo (moet Russisch zijn) dat wanneer een gerecht klaar is, het gebracht wordt. Voor-, hoofd-, of nagerecht, maakt niet uit. Ik kreeg gisteren 20 minuten nadat Vlado het eten had gehad mijn (enige) gerecht. Maar ik had de eerste hap nog niet door mijn keel of er werd al gevraagd of we koffie/thee wilden. Toen we dat uiteindelijk bestelden werd gevraagd of we de rekening wilden. Ik bedoel maar. Supersnel!

Welterusten, vannacht weer vroeg op.