Vanochtend na een heerlijke nachtrust, uitgebreid ontbeten in het hotel. We nemen het er maar van, want vanaf vanavond is het afwachten wat we krijgen. Zijn we zelf ook wel debet aan natuurlijk, want we kunnen ook het een en ander meenemen de trein in. We zien wel.

Terug op de kamer eerst even goed m’n reistas uitgemest want de waspoeder was enthousiast in de tas gaan rondspringen. Alles ruikt heerlijk. Even het schema voor de volgende dagen doorgenomen en nog wat bijzonderheden op het internet gezocht. Facebook en Reismee natuurlijk bijgewerkt en alle foto’s op de laptop gezet. Druk, druk, druk.

In de middag een overdekt winkelcentrum ingedoken. Alles is hier te koop, maar je moet het maar kunnen en willen betalen. Inmiddels hebben we wel begrepen en gemerkt dat de vrijheid veel nadelen heeft voor de Russen. Leuk om met je 55^e met pensioen te kunnen, maar dan moet je toch wel bijklussen anders is het armoede. De rijken zijn erg rijk en de armen zijn erg arm. We hebben wat inkopen gedaan in een zelfbedieningszaak die Helena (of zou het Elena zijn?) ons aanraadde. Ook hier, alles te koop. Wel grote prijsverschillen in de artikelen. Zal wel iets te maken hebben met huismerk en buitenlandse merken. We kopen een brood, beleg en drinken voor het ontbijt voor morgen en een pak (slim he? I.v.m. kurketrekker die we niet bij ons hebben) wijn met wat te knabbelen voor ’s avonds.

We duiken ook nog even de Body Shop in voor een Labello(nou ja zoiets)-stift. Hebben ze! Jen blij.

Terug in het hotel alleen lekker geluierd. Mag ook wel na drie dagen draven. Vandaag was ook wel de opdracht om zo veel mogelijk klein geld (kleine coupures) te verzamelen voor het treinenverhaal. Dit is ook nog een hele opgave. Als je pint krijg je onherroepelijk minimaal 500-roebelflappen. 500 Roebel is iets meer dan 12 Euro, dus je kunt je voorstellen wat er gebeurt. We moeten minder dan 500 Roebel tappen om hondertjes te krijgen. Om een beetje geld voor onderweg te hebben sta je wel even bij zo’n bankomat.

Om een uur of half zeven naar het restaurant getogen met in ons achterhoofd de ervaring van gisteravond. (Heel veel betaald voor een fles wijn, misschien terecht maar toch veel)

Nou, dat hebben we geweten. Vanaf het moment dat we binnen kwamen werden we ontweken. Jas werd netjes aangenomen en we werden netjes neergezet en er werden twee hele kleine flesjes water neergezet. Bez gas. (zonder prik). En bedankt!

Aangezien we om 20.30 uur werden opgehaald wilden we uiterlijk 20.00 uur bij het restaurant weg. De ober geroepen en nog een keer het woord “Tiara” laten vallen (reisorganisatie) waarop hij geruststellend gebaarde. Dat werkt dus niet (bij mij). Maar nog voor ik in actie kwam volgde een heerlijke salade en voordat die goed en wel naar binnen was een gloeiendhete soep, gevolgd door hetzelfde (lekkere) gerecht van gisteren. Gegrild vlees met french fries, pittabrood. Aangezien ik mijn soep niet snel genoeg naar binnen had gewerkt, waren de patatjes iets te koud. Hoezo de vaart erin?

Toen ik hetzelfde gerecht weer zag verschijnen moest ik ineens aan mijn opmerking gisteren aan de ober denken: “Tomorrow too?”.

En dat alles onder begeleiding van de twee kleine (25 cl) flesjes water.

Kwart voor acht alles achter de kiezen, tijd voor een kopje koffie. En dan, de rekening. Die kregen we nu wel (gisteren niet) en het hele verhaal koste ons 40 Roebel. Rest op rekening van Tiara. Nu zijn we tevreden en gerustgesteld. Gisteren zijn we al vergeten (of?).

Naar het hotel, alles is al ingepakt, uitchecken en nog heel even wachten tot onze transfer eraan komt. Die is, zoals we al gewend zijn, keurig op tijd en helpt ons tot de juiste coupe. Geweldig! In no-time zit je van achter je koffie tot op je bed in de trein. Leve de Trans-Siberie express!

Dan even alles uitpakken en installeren en precies om vijf voor half negen (Moskou tijd) gaan we op weg. We hebben een eerste klas coupe. Ons huis voor drie dagen. Tijdens de treinreis wordt Moskou-tijd aangehouden, alhoewel we vijf uur tijdverschil hebben bij het uitstappen in Irkoetsk. Dat wil zeggen Moskou-tijd is het dan een uur of 1 ’s nachts, terwijl het daar een uur of 6 ’s ochtends is.

Het is maar dat jullie het weten. We hebben inmiddels drie tijden die we aanhouden: Hollandse tijd (Vlado heeft een horloge die op sateliet ingesteld staat en dat ding kun je niet verzetten, de laptop en de mobiele telefoons), Moskou tijd (mijn horloge) en lokale tijd om de kluts helemaal kwijt te raken (een kluts is –volgens Mike- iets voor een bekken van een drumstel, aangezien we dat nu niet hebben, hebben we ook geen kluts).

Van St. Petersburg naar Moskou hadden we een luxe trein, de Rode Pijl, die alom bekend was in Rusland en onder treinreizigers. Zoals ik al schreef was het een rode glimmende trein, met Provodniks in rood uniform (rode lange jassen toen ze ons stonden op te wachten). Deze keer is het een standaard trein, maar de coupe ziet er mooi en schoon uit. We hebben een eersteklas coupe met z’n tweeen. En de kussenslopen, lakenzakken, handdoeken, etc. hebben we niet nodig. In alles is voorzien. Weer krijgen we een surprisepakket met slofjes, tandenborstel, tandpasta en weer die schoenlepel en ook een shoenpoetsdoekje. Altijd makkelijk. M’n Asics zien er al zo uit. Strakjes eerst even poetsen.

Als je zo uit je normale wereld bent, komen er allemaal dingen boven water die je misschien lang verdrongen hebt: Jaap, je krijgt nog geld van me voor de Primatourtjes van Sail. Fred, als we thuis zijn regelen we de wintersportparkeerplek. Zo, dat ben ik ook weer kwijt.

Welterusten