Rond een uur of elf gisteravond zijn we weer opgepikt. Door onze transferchauffeur van de vorige keer en onze ontvangstdame van het hotel naar de trein gebracht. Terwijl we het perron oplopen begint ergens (uit een luidspreker – jammer) een geweldige kapel een lied te spelen. Alsof je zo de scene van een film binnenloopt. Een knalrode trein met bij iedere coupe iemand in een rood uniform die ons tijdens de reis verzorgt. In de coupe staat een ontbijt al klaar en even later komt er nog wat te snacken bij. Verder is koffie en thee gratis. De coupés zien er ook prachtig uit. Klein tafeltje, netjes gedekt. Super geregeld. Inmiddels begrepen dat in deze trein weinig of geen “gewone” russen te vinden zijn omdat ie simpelweg te duur is.

Om ongeveer vijf voor twaalf vertrok de trein. We zitten met een Russische jongeman in een coupe (Alex) die honderduit vertelt over waar we in Rusland naar toe moeten. Doet iets marketing-achtigs met Apple. Inmiddels vinden we voor iedereen een plasticje met slofjes, tandenborstel, een schoenlepel (?) en nog wat dingen waarvan we eerst het zakje open zullen moeten maken, voordat we weten wat erin zit. Ben gelukkig gek op verrassingen.

Bespeurde ook een stopcontact dat werkt. Dus alles kan weer opladen, met name de laptop.

Na een geweldige nacht (NOT), worden we om half acht wakker geblazen door de luidspreker waaruitg allemaal geluiden komen waar ik geen chocola van kan maken. Alex wel. Over 25 minuten zijn we er en het is -1 in Moskou. Lekker wakker worden (als je al geslapen zou hebben). En toch ... het heeft wel wat. Netjes op je beurt wachten voor je naar het toilet kan (oempf, rijdend kamperen) en dan met een miezerig straaltje je gezicht wassen. Eer ik terug ben is het bijna tijd en kan ik de thee die inmiddels voor me is neergezet niet meer opdrinken. Maar, ik lig wel weer gelijk op ritme. Op naar de stationshal.

En wie vinden we nog voordat we daar aankomen: Dimitri. Een echte rus met een mutsje (sorry geen foto, hij was te snel). Die brengt ons naar het hotel. Helaas, kamer nog niet beschikbaar en dat is nou net even jammer. We krijgen weer het klimgevoel van vroeger. Toen kon je soms ook dagen niet douchen/wassen. Maar wij zijn stoer. Na instructies van Dimitri over de eerstvolgende dagen, duiken we de bar van het hotel in voor ... koffie. Om 10 uur komt onze gids als het goed is.

En het is goed. Helena dient zich aan. Een nette dame, zeer westerlijk uiterlijk (foto’s voorhanden) die ons voorspelt wel tot 6 uur bezig te zijn. Ach en waarom ook niet. We zijn er nou toch. Na wat metro’s bezocht te hebben (prachtig. Onze Blaak haalt het daar niet bij) gaan we meteen op weg naar het centrum. Leuk begin was het mausoleum van Lenin (creepy, ik heb niet zo veel met gebalsemde dode mensen – levende ook niet overigens) daarna natuurlijk het Rode Plein (eigenlijk het mooie plein, maar het woord voor rood is gelijk aan het woord voor mooi, vandaar), het Kremlin, de prachtige St.Basil Cathedraal, een korte wandeling door het GUM winkelcentrum (helemaal overdekt en zonder meer te vergelijken met West Europese belangrijke winkelstraten) en de wisseling van de wacht bij het monument van de onbekende soldaat. Allemaal leuk. Dan even een gevulde aardappel eten en weer naar de volgende Cathedraal: van Christus de verlosser. Laatste deel van de middag doorgebracht in een museum voor prive collecties. Hier was een prachtige verzameling vanRussischeschilders samengebracht. Helena kan hier prachtig over vertellen (Geschiedenis gestudeerd).

Om ca. Half zes levert ze ons af in de metro en het laatste stuk gaan we alleen naar het hotel.

Bekaf komen we aan, maar opschieten, opschieten want om 7 uur moeten we in restaurant Gichiena (fonetisch, ja schrijft het natuurlijk weer kompleet anders) zijn. We redden het net niet, maar worden hartelijk welkom geheten.

Communiceren met de aanwezige bediening is onmogelijk. Als het goed is, is er nl. Voor ons gereserveerd en eten we hier gratis. Drie personen zijn vreselijk harde muziek aan het maken, maar krijgen bij de meeste aanwezigen wel de beentjes van de vloer. Uiteindelijk snapt de bediening wie we zijn en wat we willen. Drank is voor onze rekening / ja, dat snappen we. Doe maar een wijn en een bier. Ze hebben geen bier meer. Het is op. (??!!) Dan maar een flesje wijn.

Uiteindelijk blijkt de drank wel heel erg duur voor Rusissche begrippen. Morgen (laatste dag in Moskou en weer daar diner) gaan we dat anders aanpakken.

Morgen eerst beetje uitrusten ... Nu terug naar het Holiday Inn (naast Mac Donald). 23 verdiepingen hoog met een prachtig uitzicht. Wij zitten op de 20e verdieping.

Jenny