De dag kon voor mij al niet meer stuk omdat ik niet vroeg(er dan normaal) op hoefde.

En toen begon het: Geen treinvertraging naar Schiphol, geen vertraging bij vertrek van het vliegtuig, (dus) geen vertraging bij de landing, onze bagage was gelijk met ons vervoerd en aangekomen op hetzelfde vliegveld, iemand stond ons op te wachten toen we geland waren en bij het hotel werden we weer door iemand van de reisorganisatie ontvangen. Blij verrast. Ik kan niet anders zeggen.

Doordat alles meezat (ook voor hier wel bijzonder) was onze transfer eigenlijk iets te laat en hadden we tijd om de Russisiche flappentap uit te proberen. Werkte als een tierelier. Probleem was alleen dat wij de koers van de roebel niet op het netvlies hadden. We gingen dus voor de helft van het maximum, zijnde 3.000 roebel. Hele stapel briefjes voor zo’n € 75.

De transfer was een leuk mannetje die onderweg z’n best deed te converseren. Met Vlado voorin het busje lukte dat prima. Onderweg een auto zonder kentekenplaten gesignaleerd. Dat mag hier voor nieuwe auto’s (maximaal 5 dagen). Hier kun je dus wel een showroom binnenlopen en met een auto naar buiten komen.

De hotelkamer is goed. Een kluisje waar je niet eens mijn kleine laptop in kwijt kunt, maar verder alles wat je nodig hebt. Zelfs een bad (kleintje).

Vanavond (ja, met twee uur tijdverschil zit je daar dus zo aan) gekeken voor een restaurantje, maar sjongejonge: een en al sushi bar. Op een gegeven moment werd de verleiding bijna te veel. Bijna!

Maar uiteindelijk vonden we een eetgelegenheid waar we geen spoor van sushi konden ontdekken. We hadden net twee flessen water voor op de hotelkamer gekocht en stapten onbevreesd met een fles “sparkling”en een fles “still” het restaurant binnen. En toen begon het feest. Mijn cyrillisch is niet meer wat het ooit was (Pectopah = Restaurant) dus een menukaart zit er al helemaal niet in. Vlado heeft ooit het alfabeth op school gehad toen íe vijf was geloof ik, dus daar kwam ook geen hulp vandaan, maar gelukkig waren er plaatjes van de gerechten en een bereidwillige restaurantjuffrouw die meer Engels sprak dan Yes, Thank you en Bye bye.

Heerlijk gegeten. Russische specialiteiten. Helaas zullen we er nooit achter komen hoe het heette. Vrije vertaling: Soort gevuld bladerdeeg dingen (met kipvulling voor mij en varkensvulling voor Vlado) en een zalmforel dingetje voor mij en een stevige soepstoofpot met vlees voor Vlado. Bier, wijn, notentaartje toe en hoppa weer naar buiten.

St. Petersburg is heel weids opgezet (vierbaanswegen in de stad, jaja) en als je auto rijdt is het zaak dat je rechtervoet een beetje soepel is en dat je een leuke toeter hebt. Tot nu toe alleen maar leuke, aardige en bereidwillige mensen. Gebouwen doen een beetje aan Praag/Zagreb denken, maar we hebben natuurlijk nog bijna niets gezien. Morgen wordt het sight-seeing. Met Boris, onze gids. Ik zou ook nooit een andere gids hebben gewild, tenzij ‘ie natuurlijk Dimitri heette. Dat zou ook goed zijn. Ben benieuwd of ‘ie een grote snor heeft. Zal wel niet.

O ja. Het hotel heeft zelfs (heel langzaam) internet. Blij verrast.